Από άρθρο της Corriere della sera, (4 Μαρτίου 2011 σελ. 16) το οποίο αναφέρεται στη ..."γοητευτική θεωρία" του Piero Meogrossi σχετικά με τον προσανατολισμό των μνημείων της Ρώμης.

Σύμφωνα με τον Piero Meogrossi της ειδικής εφορίας Αρχαιοτήτων της Ρώμης, και υπεύθυνο Διευθυντή έργων αναστήλωσης του Κολοσσαίου, τίποτα στην Αρχαία Ρώμη δεν είχε χτιστεί τυχαία. Αντίθετα όλα είχαν χτιστεί ως προς ένα άξονα, που διασχίζει τα αρχαία κτίσματα της Ρώμης και συγχρόνως τα προσανατολίζει. Ένας άξονας διάστασης γεωμαντικής.

Η ιδέα είναι συναρπαστική και παρουσιάστηκε σε μια διάλεξη κατάμεστη από κόσμο, που έδωσε ο Piero Meogrossi τις τελευταίες ημέρες στο Ρωμαϊκό Μουσείο του Palazzo Massimo, με εισηγητή τον Adriano La Regina, που ύμνησε την ερμηνεία του, συγκρίνοντάς τον με τον Piranesi .

Ένας άξονας λοιπόν προσανατολίζει τη Ρώμη. Σύμφωνα με την αναπαράσταση του Piero Meogrossi αυτός ο άξονας είναι εκείνος που μιμείται την εμφάνιση των επτά πλανητών, ευθυγραμμισμένων με την Ανατολή, μεταξύ ηλίου και Σελήνης, στις 21 Απριλίου του 753 π.Χ.

Εξηγεί λοιπόν ότι μελέτες της αρχαίας τοπογραφίας, διηγήσεις από αρχαιολόγους και αρχαιοδίφες, σχέδια που αρχικά μοιάζουν με οραματισμούς, καταμετρούν στην ουσία, τοπογραφικά, τα κομβικά σημεία, που σχετίζονται με το γεγονός της Ίδρυσης της Ρώμης. Κάνουν να συναντηθεί η αποίκηση της Ρώμης από τους Έλληνες τον 8^ο  π.Χ αι. με τους κατοίκους της Αλμπιλόγκα, που γνώριζαν να βάζουν σε έμπρακτη ισορροπία, γνώσεις γεω αστρονομικές, παλαιότερες. Έτσι προσανατολίζονται οι ενδείξεις των θέσεων, που εξιστορούνται μεταξύ ουρανού και γης, ώστε να αναδεικνύεται μια πολεοδομική πραγματικότητα με ενιαία αντίληψη, που διερχόμενη από κάθε μνημείο συναινεί στο να αρθρώσει διαφορετικά τα φυσικά επίπεδα του χρόνου και της Ιστορίας, έχοντας ανασυγκροτήσει τα αρχαιολογικά δεδομένα, ακόμα διάσπαρτα μα και παράλληλα, παραγνωρισμένα από το έργο της Ακαδημίας.

Ιδού λοιπόν ο άξονας. Αυτός ο κώδικας αναφοράς, συνεχίζει ο Meogrossi, ορίζεται συμβολικά από το Axis Paliliae που δημιουργήθηκε στον ουρανό με ην εμφάνιση των πλανητών ευθυγραμμισμένων μεταξύ τους τη μοιραία ημέρα της 21^ης  Απριλίου του 73 π.Χ. Η κεντρική αρχαιολογική περιοχή της Ρώμης, ο λόφο του Palatino, η κοιλάδα του Κολοσσαίου ιδιαίτερα, αλλά και οι σκόρπιες περιοχές μέσα στην σύγχρονη πόλη επιτρέπουν πραγματικά σε όλους να τις ξαναδιαβάσουν στο εσωτερικό ενός αρθρωμένου πλαισίου.

Ο άξονας διασχίζει το Κολοσσαίο μετά το Sacillo delle Sterniae, τρέχει δίπλα στο ναό του Giore Statore, φθάνει στον οκταγωνικό Λαβύρινθο (κάτω από τον οποίο είναι το Mundus), περνά από την Domus Flavia και έπειτα πάει στο ναό του Απόλλωνα … Φεύγοντας στη συνέχεια από τον Οκταγωνικό Λαβύρινθο και κάθετος στον άξονα Paliliae εστιάζεται κεντρικά ο ναός των Διόσκουρων. Ένα πλέγμα ακριβέστατο στην εμφάνιση.

Τα πάντα σύμφωνα με το Meogrossi, έχουν συνέπιες και στο σήμερα. Ήδη, σε πόλεις της Ρώμης, πρωτεύουσα την τρίτη χιλιετία θα μπορούν να αξιολογήσουν έτσι μελλοντικούς σχεδιασμούς, όχι μόνο σε συνάρτηση με την προστασία και την αναβάθμιση της τεράστιας πολιτιστικής κληρονομιάς, αλλά και να προωθήσουν διαφορετικά έν έδαφος που χαρακτηρίζεται από ένα αξιωματικό σχέδιο, που αναδύεται από αυτές τις έρευνες.

 Τελικά οι Κινέζοι με το Ταοϊκό Feng Shui, την γεωμαντεία με βάση τον αέρα και το νερό δεν θα είχαν ανακαλύψει τίποτα καινούριο. Αλλά θα μπορέσει να το αντιληφθεί η Ρώμη του σήμερα;