Με τη συνεργασία της Αντιδημαρχίας Πολιτισμού - Εθελοντισμού και της ΔΗΚΕΗ, ο Δήμος Ηρακλείου για δεύτερο συνεχόμενο καλοκαίρι βγάζει τον κινηματογράφο στους δρόμους και τις πλατείες της πόλης. Από τη Δευτέρα 1η Αυγούστου μέχρι και τις 9 Σεπτεμβρίου θα πραγματοποιηθούν προβολές παλιών, καλών ταινιών σε διάφορα σημεία του Ηρακλείου.
Στο Ιστορικό Μουσείο Κρήτης σ’ ένα χώρο ανοιχτό στο κοινό που δίνει βήμα από φέτος και κάθε Αύγουστο σε μορφές τέχνης που χρησιμοποιούν ως κύριο εκφραστικό τους μέσο την ψηφιακή τεχνολογία, συνεχίζεται το αφιέρωμα στη videodance (επίσης γνωστή και ως screen choreography, dance for the camera ή και choreography screendance).
Πάνω από 50.000 θεατές παρακολούθησαν την παράσταση το «σκληρό καλοκαίρι» του 2015 σε όλη την Ελλάδα. Για μια παράσταση «τίμια και σεβαστική στο είδος» έκανε λόγο ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, ενώ η Στέλλα Χαραμή παρατήρησε την επικράτηση της «απόλυτης σιωπής», όχι απλώς στη θέαση της παράστασης αλλά «στο άκουσμα του σοφόκλειου λόγου».
Μια μη συμβατική ερωτική ιστορία που λαμβάνει χώρα σε ένα κοντινό μέλλον όπου οι άνθρωποι που μένουν μόνοι, είτε επειδή χωρίζουν είτε επειδή πεθαίνει ο σύντροφός τους, συλλαμβάνονται και μεταφέρονται στο «Ξενοδοχείο». Εκεί είναι υποχρεωμένοι - σε διάστημα 45 ημερών- να βρούν κάποιον με τον οποίο ταιριάζουν και να γίνουν ζευγάρι. Αν δεν τα καταφέρουν μετατρέπονται σε κάποιο ζώο της επιλογής τους. Ένας άντρας, μεταφέρεται εκεί, και απελπισμένος που δεν μπορεί να βρει σύντροφο, δραπετεύει στο Δάσος όπου ζουν οι Μοναχικοί. Εκεί ερωτεύεται μια γυναίκα, πράγμα το οποίο είναι ενάντια στους κανόνες των Μοναχικών.
Η φαντασία κάνει φασαρία στην οδό Σκουπιδοπόλεως. Όλα ήταν ήσυχα ώσπου εμφανίστηκαν 4 παιδιά που ήθελαν… να παίξουν. Στην οδό Σκουπιδοπόλεως χωράνε κάδοι, σκύλοι, στύλοι της ΔΕΗ, φωνακλάδες και αυτοκίνητα, αλλά δεν χωράει το παιχνίδι των παιδιών, δεν χωράει ούτε μία παιδική χαρά! Παρκάκι δεν υπάρχει πουθενά, ούτε γήπεδο για καμιά μπαλιά. Δεν υπάρχει ελεύθερος χώρος! Το έργο αυτό θέτει ως στόχο να οδηγήσει τα παιδιά, μέσω της συγκινησιακής τους συμμετοχής στο παιχνίδι των ηρώων, στην αναγνώριση της αναγκαιότητας της αρετής της αλληλεγγύης προκειμένου να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες της καθημερινότητάς τους. Έτσι κι' αλλιώς Ένας ίσον κανένας.
